Discriminerende koeien
2 april 2018 - tt. Sa Pa, Vietnam
Na een korte nacht in de nacht in nachtbus komen we aan in sapa om 4 uur snachts. Wat nu ze zouden ons tussen 6 en half 7 ophalen bij het busstadsion. Waar moeten we dan in hemelsnaam heen om 4 uur snachts. Dus wij naar de buschafeur om te vragen wat we het beste kunnen doen wat blijkt iedereen mag in de bus blijven tot 6 uur sochtends. Nog even een paar uurtjes slaap pakken dan maar. Om 6 uur word iedereen de bus uitgegooid en worden wel overspoelt met locals die zeggen dat we mee moeten komen allemaal bewerend dat zij onze local guide zijn. Aangezien geen van de locals weet wie wij zijn besluiten we met niemand mee te gaan en wachten op iemand die onze namen wel weet. Binnen 10 minuten komt er een man met de tournaam op zijn shirt ons ophalen om ons naar onze homestay te brengen in sapa. Het belangrijkste hij wist onze naam dus wisten wij dat we de goede hadden. Na een uur doorelkaar geschud worden komen we aan bij onze homestay en heb ik het lekkerste ontbijt tot nu toe.
Na het ontbijt gaan we dan opweg een wandeling van 15 km door de mooie natuur van sapa en kleine dorpjes de bevolking daar bestaat uit 5 kleine stammen die ieder in hun eigen dal wonen. Ook heeft iedere stam zijn eigentaal al is het alleen een gesproken taal. Daarnaast hebben kunnen alle leden van de stam vietnamees zodat ze ook onderling kunnen comminuseren. Deze taal word gebruikt wanneer ze bezig zijn met het werken op de rijstvelden want dan is het 1 stam. Deze stam(men) hebben een bijzondere maar primitive levens wijze zo zijn ze compleet zelfvoorzienend en zie je erg veel dieren rondlopen voor meerdere doeleinden. Verbouwen ze hun eigen gewassen groenten en kruidens. Wat vooral bijzonder is dat ze hun kleding geheel zelf maken van een boom van de vezels maken ze eem lange draad stof die later geweven en geverft word om daarvan hun kleding te maken. Het groote kenmerk aan deze kleiding is het zwart met fellekleuren in stroken op de kleding genaaid. Alle 5 de stammen hebben deze kleding al zijn er wel bepaalde kenmerken per stam zo heeft de enestam een soort groene beenwarmers en de andere rode hoofddeksels ga zo maar door. Een ander kenmerk van deze stam is dat veel vrouwen op hun 16de werden uitgehuwelijkt om op hun 17de te gaan trouwen en verhuizen ze beide naar de stam van de man. Ondanks dat het uithuwelijken niet meer voorkomt word er nog wel verwacht dat de vrouwen voor hun 18 getrouwd zijn en rond hun 20ste al een kind hebben.
Tijdens deze indrukwekkende wandeling hebben we onderweg lunche aan de rivier voordat we vervroegd terugkeren naar de homestay vanwege iemands gezondheid. Als we aankomen bij de homestay besluiten ik en paula de omweersbui af te wachten om er vervolgens zelf op uittetrekken. Eenmaal onderweg willen we erg graag de top van 1 van de bergen bereiken en beginnen we aan onze klim omhoog over smalle gliberige en steil paadjes. Wat begon als een tocht die goed te doen leek bleek iets lastiger regelmatig liepen we tegen een rotswand aan die te hoog of en te steil was om te klimmen dus moesten we regelmatig een omweg maken watervalletjes oversteken en het pad verlaten dat plotseling ophield. Maar na een klim van bijna 2 uur bereikte we dan eindelijk de top. En wat was dat prachtig zeg het enorme uitzicht over de bergen was de klim meer als waard. Ook al hadden we niet de hoogste top bereikt, hebben wij dit toch wel gedaan met zijn tweetjes.
Nadat we hadden uitgerust met dit prachtige uitzicht was het tijd om naar benen te gaan klimmen met iets meer dan 1,5 uur voor het eten dit ging een stuk makkelijker aangezien we een makkelijkere route naar beneden zagen vanaf boven. En kwamen we net optijd terug voor het eten en wat hadden wij een trek zeg. Het eten was heerlijk en leerde we nieuwe mensen kennen waar we de avond gezelig mee hebben afgerond.
De volgende ochtend hadden we weer een heerlijk ontbijt voordat we weer oppad gingen maar dan richting de andere kan van de bergen deze wandeling was gelukkig een stuk moeilijker dan de wandeling van de vorige dag. Aangezien het zondag was warren de kinderen vrij van school en liepen vrolijk met ons mee hielpen bij de lastigere stukken en warren vrolijk spelletjes aan het doen tijdens de wandeling. Bij wandeling gingen we door het bamboo forest stukjes offroad richting een enorme waterval we stonden bovenaan met een prachtig uitzicht.
Tot het moment dat ik besefte dat mijn telefoon weg was... hoe moet ergens uit mijn zak gevallen zijn maar waar? We haden ondertussen al een aantal uur achterde rug. Nadat we de homestay hadden gebeld en ons er van verzekerd hadden dat die daar niet was zijn we weer terug gaan lopen in de hoop dat we hem nog konden vinden als niemand anders hem ondertussen had gevonden. Na 10 minuten kwamen we bij die ene rots waar ik zo nodig op moest klimmen voor een foto zeker wetend dat ik hem daar nog had na een rondje om de rots lag hij daar niet en begon de moed me toch echt wel in de schoenen te zinken we besluiten nog een stukje veder terug te lopen naar die andere rots waar ik zo nodig op moest klimmen. En daar lag hij dan ergens uit mijn zak gevallen en een paar meter lager neegekomen midden in de rijstvelden... dat werd dus naar beneden klimmen de reistvelden in na een koe die niet aan de kant wilde te hebben gepaseerd (man wat zijn die hoorns groot) kon ik dan eindelijk bij mijn mobiel komen. Met het groote geluk dat hij het nog deed en dat dat rijstveld presies droog lag. De rest van de toch ging gelukig goed we kwamen weer bij een dorpje met heel veel spelende kinderen. Ook hebben we een gesprek gehad over de koeien of ze gevaarlijk waren en wat blijkt in het stukje waar wij waren hoefden wij ons geen zorgen te maken want hier zijn ze aan mensen gewend en zullen ze niks doen maar zodra je hoger in de bergen komt zullen de koeien alleen ongevaarlijk zijn voor de locals omdat ze daar niet onze witte huidskleur herkennen met raare kleding en vreemde geuren.
Tegen de middag hadden we lunche bij de homestay voordat we weer naar sapa werden gebracht om daarna met de bus terug naar hanoi te gaan. Hier kwamen we dit keer wel om een redelijke tijd aan namelijk 10 uur. Ben ik terug naar mijn eerste hostel gelopen om mijn free night te claimen.
Na het ontbijt gaan we dan opweg een wandeling van 15 km door de mooie natuur van sapa en kleine dorpjes de bevolking daar bestaat uit 5 kleine stammen die ieder in hun eigen dal wonen. Ook heeft iedere stam zijn eigentaal al is het alleen een gesproken taal. Daarnaast hebben kunnen alle leden van de stam vietnamees zodat ze ook onderling kunnen comminuseren. Deze taal word gebruikt wanneer ze bezig zijn met het werken op de rijstvelden want dan is het 1 stam. Deze stam(men) hebben een bijzondere maar primitive levens wijze zo zijn ze compleet zelfvoorzienend en zie je erg veel dieren rondlopen voor meerdere doeleinden. Verbouwen ze hun eigen gewassen groenten en kruidens. Wat vooral bijzonder is dat ze hun kleding geheel zelf maken van een boom van de vezels maken ze eem lange draad stof die later geweven en geverft word om daarvan hun kleding te maken. Het groote kenmerk aan deze kleiding is het zwart met fellekleuren in stroken op de kleding genaaid. Alle 5 de stammen hebben deze kleding al zijn er wel bepaalde kenmerken per stam zo heeft de enestam een soort groene beenwarmers en de andere rode hoofddeksels ga zo maar door. Een ander kenmerk van deze stam is dat veel vrouwen op hun 16de werden uitgehuwelijkt om op hun 17de te gaan trouwen en verhuizen ze beide naar de stam van de man. Ondanks dat het uithuwelijken niet meer voorkomt word er nog wel verwacht dat de vrouwen voor hun 18 getrouwd zijn en rond hun 20ste al een kind hebben.
Tijdens deze indrukwekkende wandeling hebben we onderweg lunche aan de rivier voordat we vervroegd terugkeren naar de homestay vanwege iemands gezondheid. Als we aankomen bij de homestay besluiten ik en paula de omweersbui af te wachten om er vervolgens zelf op uittetrekken. Eenmaal onderweg willen we erg graag de top van 1 van de bergen bereiken en beginnen we aan onze klim omhoog over smalle gliberige en steil paadjes. Wat begon als een tocht die goed te doen leek bleek iets lastiger regelmatig liepen we tegen een rotswand aan die te hoog of en te steil was om te klimmen dus moesten we regelmatig een omweg maken watervalletjes oversteken en het pad verlaten dat plotseling ophield. Maar na een klim van bijna 2 uur bereikte we dan eindelijk de top. En wat was dat prachtig zeg het enorme uitzicht over de bergen was de klim meer als waard. Ook al hadden we niet de hoogste top bereikt, hebben wij dit toch wel gedaan met zijn tweetjes.
Nadat we hadden uitgerust met dit prachtige uitzicht was het tijd om naar benen te gaan klimmen met iets meer dan 1,5 uur voor het eten dit ging een stuk makkelijker aangezien we een makkelijkere route naar beneden zagen vanaf boven. En kwamen we net optijd terug voor het eten en wat hadden wij een trek zeg. Het eten was heerlijk en leerde we nieuwe mensen kennen waar we de avond gezelig mee hebben afgerond.
De volgende ochtend hadden we weer een heerlijk ontbijt voordat we weer oppad gingen maar dan richting de andere kan van de bergen deze wandeling was gelukkig een stuk moeilijker dan de wandeling van de vorige dag. Aangezien het zondag was warren de kinderen vrij van school en liepen vrolijk met ons mee hielpen bij de lastigere stukken en warren vrolijk spelletjes aan het doen tijdens de wandeling. Bij wandeling gingen we door het bamboo forest stukjes offroad richting een enorme waterval we stonden bovenaan met een prachtig uitzicht.
Tot het moment dat ik besefte dat mijn telefoon weg was... hoe moet ergens uit mijn zak gevallen zijn maar waar? We haden ondertussen al een aantal uur achterde rug. Nadat we de homestay hadden gebeld en ons er van verzekerd hadden dat die daar niet was zijn we weer terug gaan lopen in de hoop dat we hem nog konden vinden als niemand anders hem ondertussen had gevonden. Na 10 minuten kwamen we bij die ene rots waar ik zo nodig op moest klimmen voor een foto zeker wetend dat ik hem daar nog had na een rondje om de rots lag hij daar niet en begon de moed me toch echt wel in de schoenen te zinken we besluiten nog een stukje veder terug te lopen naar die andere rots waar ik zo nodig op moest klimmen. En daar lag hij dan ergens uit mijn zak gevallen en een paar meter lager neegekomen midden in de rijstvelden... dat werd dus naar beneden klimmen de reistvelden in na een koe die niet aan de kant wilde te hebben gepaseerd (man wat zijn die hoorns groot) kon ik dan eindelijk bij mijn mobiel komen. Met het groote geluk dat hij het nog deed en dat dat rijstveld presies droog lag. De rest van de toch ging gelukig goed we kwamen weer bij een dorpje met heel veel spelende kinderen. Ook hebben we een gesprek gehad over de koeien of ze gevaarlijk waren en wat blijkt in het stukje waar wij waren hoefden wij ons geen zorgen te maken want hier zijn ze aan mensen gewend en zullen ze niks doen maar zodra je hoger in de bergen komt zullen de koeien alleen ongevaarlijk zijn voor de locals omdat ze daar niet onze witte huidskleur herkennen met raare kleding en vreemde geuren.
Tegen de middag hadden we lunche bij de homestay voordat we weer naar sapa werden gebracht om daarna met de bus terug naar hanoi te gaan. Hier kwamen we dit keer wel om een redelijke tijd aan namelijk 10 uur. Ben ik terug naar mijn eerste hostel gelopen om mijn free night te claimen.
Je gaat als de brandweer met reis en leuk om al je avonturen te lezen 😙
Interessant om te horen hoe deze mensen leven hè.